سخن روز گزارشگران از عباس رحمتی: رهايي كارگران، به رهايي كل جامعه منجر ميشود!
اولين سال پس از حاكميت جمهوري اسلامي ايران بر سرزمين پهناور كشورمان ،اولِ "ماه مه "اولين روز سركوب و بگير و ببند ،در تهران بود كه خود ناظر در آنجا بودم، روز يازده ارديبهشت ١٣٥٨ برابر با اول "مه " بود .كسي باور نميكرد كه كمتر از سه ماه پس از سرنگوني رژيم پهلوي اين چنين سركوبي در ميدان آزادي امكان پذير باشد. تظاهرات گسترده اي در تهران به حمايت از كارگران برپا شد، روز تاريخي اول "ماه مه" همان سال شكل گرفت. بيشتر گروه هاي چپ در اين تظاهرات گسترده حضور داشتند ، مي توان گفت ؛ تقريبن از گروه هاي اسلامي خبري نبود. اتوبوس هاي زيادي كه حامل ، زنان و مردان از شمال كشور بود به تهران آمده بودند. در خيابان زنجان صف كشيده بود ، امماخبري از سرنشينان آنها نبود تمامي سرنشينان كه از راههاي دور و نزديك آمده بودن را پس از راهپيماني دستگير كرده بودند و آنها را راهي بازداشتگاه هاي موقت كرده بودند! نگارنده هم بدنبال برادرم كه دستگير شده بود به خيابان زنجان رفته بودم .از تعداد اتوبوسها مي شد حدس زد كه چه تظاهرات گسترده اي بود مي توان گفت ؛اول ماه مه سال ١٣٥٨ اولين روز كارگر بعد از انقلاب ٥۷ خيابانها در كنترل طبقه كارگر و صف عدالتخواهان و فعالين چپ انقلاب بود . فقط در تهران بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر در میدان آزادی با مارش کارگری و سرود انترناسیونال گرد آمدند. در بسيارى از شهرهاى دیگر ايران صدها هزار كارگر و مردم آزاديخواه جدا از به اهتزاز در آوردن مطالبات طبقه كارگر بردفاع از دستاوردهاى انقلاب ٥٧ پاى فشردند. در همه شهرهای کردستان ایران برای اولین بار در ابعاد توده ای ، مارشهاو متینگهای بزرگ برگزارشد. "سران درجه اول رژيم مانند بهشتى و بنى صدر براى به كنترل در آوردن سيل اعتراضى اول مه سال ۱۳۵۸ در سخنرانيهاى خود تلاش كردند، در صف اين موج معترض اختلاف بيندازند. سخنان ضد انقلابى بنى صدر در تمسخر انترناسيوناليسم كارگرى در اين روز موجى از تنفر بوجود آورد. از آن زمان ببعد عناصر مزدور و حزب الهى هر سال با ايجاد مزاحمت وتحميل درگيرى به كارگران تلاش كردند مانع برگزارى اول (ماه )مه شوند. با اينحال مراسمهای اول ( ماه) مه تا قبل از سرکوب سال شصت هر ساله در اجتماعات کارگری برگزار میشد. بعدا نیز از طرف جمعهاى كوچك كارگرى اغلب در مناطقى از شهرها و در مراکز کارگری و مواردی هم در بيرون از شهرها گرامى داشته شده است.[١]
در اين راه پيمايي از همان ابتداء شعار ها حول محور تشكيل شوراهاو نيز تشكيل سنديكاهاي كارگري و سهم كارگر در سود كارخانه ها و رهايي كارگر از استثمار و ... بود. امما چه كسي به اين شعار ها گوش مي كرد؟ اين را دستگيريهاي گسترده بعد از تظاهرات همان روز كه خود شاهد بودم نيز بخوبي نشان داد كه جمهوري اسلامي راه ديگري را طي خواهد كرد و همانطور هم شد!
سال ١٣٦٠با سركوب خونين و موج اعدام كمونيست و مجاهد و... و ايجاد رعب ووحشت در جامعه ، دامنه فعاليت كارگران براى برگزارى مراسم مستقل اول ماه مه بيشتر محدود شده و اين عرصه مانند عرصه هاى ديگر مبارزه كارگرى به ميدان تاخت وتاز نهادهاى وابسته به رژيم ازقبيل خانه كارگر و شوراهاى اسلامى تبديل شد. در تمامى اين سالها كشمكش بين جنبش كارگرى و اين نهادهاى دست ساز رژيم براى برپايي مراسمهاى مستقل كارگرى در جريان بوده و در موارد بسيارى كارگران توانسته اند ضمن منزوى كردن توطئه هاى عوامل رژيم مراسم مستقل خود را برگزار كنند. برگزارى باشكوه اول ماه مه در كردستان در دهه ٦٠ ، مقطع درخشانى از خود آگاهى طبقه كارگر ايران است. متینگهای بزرگ اول مه در سالهای ۶۶ و ۶۷ و ۶۸ در شهر سنندج نقطه عطفی در جنبش اول مه کارگران در ایران است. اعدام كارگر انقلابى و سخنران اول ماه مه سال ٦۸ سنندج، جمال چراغ ويسى (وبدنبال او صدها كارگر ديگر)ياد آور وحشت سرمايه داران از اتحاد و خود آگاهى طبقه كارگر است.[٢]
توجه به این مسئله بسیار مهم و قابل تعميق است کە جنبش کارگری بعد از هفتم دیماە ٩٦ بە این طرف وارد فاز دیگر از توازن قوا بین خود، سرمایەداران و جمهوری اسلامی شدە است. طبقە کارگر بنابە موقعیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعیش بە وضع موجود معترض است! طبقە کارگر خود را در مقابل این سیستم سرمایەداری کە مورد حمایت رژیم اسلامی است قرار دادە است. رژیم اسلامی سرمایەداران ، چهل سال است کار ارزان و برخورد خشونت آمیز را بە طبقە کارگر تحمیل کردە است. یکی از خواستهای کارگران ایران تعطیلی و برسمیت شناختن اول ماە مە بعنوان روزجهانی کارگران است! کارگران طی دوران حاکمیت رژیم اسلامی هموارە علیە قانون کار ضد کارگری رژیم اسلامی اعتراض کردند، علیە اینکە همە کارگران شامل قانون کار محسوب نمیشوند بودند، علیە امضای قرارداد سفید در جریان قرارداد های کاری هستند، علیە اخراج کارگران،بیحقوق کردن و زدن مزایا ایستادند و خواهان بیمە بیکاری برای نیروی آمادە بە کار بودند. علیەعدم پرداخت و دریافت به موقع دستمزها کە از دو ماە تا بیش از دو سال پرداخت نمیشود، علیە بی تشکلی و خواستار حق تشکل و سازمانیابی مستقل کارگری و علیە عدم حق اعتراض و اعتصاب و ...... هموارە اعتراض داشتە و در موارد فراوانی در جریان عدم تمکین بە سیاستهای سرکوبگرانە و خشن هزینە های فراوانی پرداخت شدە است. با این حال، بايد گفت ؛ سرمایەداران و جمهوری اسلامی از اعتراضات ضد سرمایەداری و ریشەای در جنبش کارگری اطلاع دارد و بە وحشت افتادە است و برای مقابلە و بە بیراهە بردن اعتراضات کارگری جدا از تحمیل فضای بگیر و ببند وشكنجه را تنها راه حل مي داند، دستگيري رهبران كارگران كه براي معوقه هاي خود اعتصاب كرده بودن از اين سري اقدامات است. يكي از اين جنايات كه رژيم فاشيستي مذهبي انجام داد ،اسماعيل بخشي بود كه او را مورد شدترين شكنجه ها قرار دادند تا باصطلاح زهر چشم از كارگران بگيرد ولي "بخشي " بلافاصله پس از آزادي اش ،وزير اطلاعات و امنيت رژيم را به مصاحبه دعوت كرد، امما رژيم به سركوب و بگير و ببند هاي بيشتر روي آورد.اين خط و مشيِ يك رژيم سركوبگر است !با اين آگاهي ، امما كارگران درهمه جا اعتصاب مي كنند تا رهبران كارگران را آزاد كنند! كارگران شهرداري ماههاست كه حقوق نگرفته اند ، كارگران پتروشيمي و هفت تپه و كاميونداران و بيشتر أصناف دست به اعتراض و حتا تظاهرات مي زنند جنبش كارگري در فاز بعدي قدم برداشته است نيشكر هفت تپه ، تراكتور سازي تبريز و ...بناست روز كارگر امسال ١٣٩٨حق و حقوق خود را مطرح كنند.
آموزگاران شاغل و فر هنگيان هر كدام در مقابل اداره آموزش و پرورش هاي شهرها در سراسر كشور تجمع خواهند كرد.فرهنگيان ، آموزگاران كه از مربيان هستند ، در واقع از اقشار فقير و ضعيف كشور هستند، جوانان و دانش آموزان بايد از آموزگاران خود حمايت كنند و در اول ماه مه از سر كلاس رفتن خوددارى كنند اين به معني حمايت از آموزگاران خود است . اقشار ديگر خصوصن كارگران بايد براي با ايجاد شورا ها تلاش كنند ، شوراهايي كه منافع كارگران را از سرمايه داران طلب مي كند ، دخالت مستقيم كارگران در سرنوشت خودشان است در گرد همايي امسال بر تشكيل "مجمع عمومي"پاي بفشارند ، مجمع عموي كارگران همان شوراهايي است كه خواست كارگران را برآورد خواهد كرد. كارگران بدنبال استقلال و يا خودمختاري نيستند ، حقوق حقه خود را در رهايي از استثمار مي بيند . کارگران میخواهند مبنای نظم مُبتنی بر تبعیض و نابرابری، نظم مُبتنی بر استثمارِ کار مُزدی و مالکیتِ خصوصی را تغییر دهند. اول ماه مه پرچم طبقه کارگر رادیکالی است که تغییر این جهان وارونه و نظم سرمایه داری را امر فوری خود میداند. اگر جنبشها و طبقات دیگر آزادی قسمتی و حقوق ویژه ای را نهایتِ اهداف خود قرار داده اند، طبقه کارگر در عین طرح مطالباتِ بلاواسطه اش، که آنهم در چهارچوبِ رفاه همگانی قرار دارد، يعني كارگر همه چيز را در آزادي همگان مي داند او بخوبي مي داند اگر جامعه از استثمار راهي نيابد نه تنها كارگر كه تمامي اقشار در اسارت خواهد بود پس تلاش مي كند كه جامعه را آزاد كند با اين ديد، اتحاد كارگران و فرهنگيان و كارمندان و تمام اقشار كشور، مي توانند هيولايي كه كشور را اشغال كرده است را پس بگيرد.مردم ، وظيفه فعلي مردم ، حمايت تمامي اقشار جامعه از حركت بزرگ كارگران است.
___________________________________________________________________________________________
[١] ميز گرد هفتگي همايون گداز گر
[٢] همانجا
ارسال به شبکه های اجتماعی
