سخن روزگزارشگران از اسماعیل مولودی: انقلاب کارگری مستلزم فرهنگ مدرن است!
اکنون در فضای نظم نوین جهانی و فرهنگ ضد بشری نیولیبرالیسم مذهب دوباره قدرت گرفت و در ایران فاشیسم اسلامی سایه منحوس خودرا بر تار و پود جامعه گسترانده است،در اروپا مبارزه کردن علیه اسلام سیاسی را تحت نام نسبیت فرهنگی به حاشیه رانده اند. بالکان تقسیم شد، آفریقا دوباره در جنگهای مذهبی قرار گرفته، خاورمیانه در آتش و خون غوطه ور است فاشیستها علنا بر مسند قدرت برگشته اند. ریش دار شدن و ریش گذاشتن شده یک ترند جدید که خود ریش داشتن سمبل و نماد حواریون و فرهنگ ضد زن ومذهبی است . تسبیح و اوراد مذهبی سرزبانهاست، دف که یک ساز مذهبی است وارد موزیک ایران شده وآنرا هم ردیف ساکسیفون،گتار و..کرده اند
منتشر شد:
گزارشگران - میهن تی وی - سایت لجور - اشتراک وورد پرس - آزادی بیان - ایران گلوبال - بالاترین
*****
در مبارزه طبقاتی نباید زیر بار فرهنگ ضد بشری مذهب رفت!
در هر دوره ای از تاریخ مبارزه درجامعه آنچه نماد فرهنگ و اخلاق آن دوره است خودرا در رفتار و منش و نماد ظاهری نشان میدهد. در اعتراضات اخیر و تظاهرات در ایران گاها دیده شده که نماد های مذهبی میدان دار شده اند. تعدادی هم بعنوان اینکه مردم نباید رم کنند و بگذاریم تعداد زیادی در تجمعات شرکت کنند بهانه ای شده که با این فرهنگ و اخلاق مذهبی فاسد کنار بیایند. همه اینها اساسا امتیاز دادن به حاکمیت و یا نا آگاهانه به همان راهی رفتن که حاکمیت در ایران میخواهد است. دیده شده که با کفن و یا صلوات فرستادن یا اینکه در بیانیه کارگران فولاد اهواز با آیه شروع کردن بیانیه خود و با صلوات پایان دادن آن هویت و هدف اعتراض را به کانال افکار فاسد مذهبی انداخته اند. اینها و این رفتار ها مسائل کوچک و کم اهمیتی نیستند. برای روشن شدن مسله دوست دارم به مقطعی اشاره کنم که تجدد خواهی و آزادیخواهی چگونه اخلاق و فرهنگ جامعه را تحت تاثیر قرار داد.
دهه های۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی حرکتهای رادیکال جامعه مثل گسترش آزادیخواهی در مصر، خاورمیانه و تظاهرات میلیونی دانشجویان در آلمان، فرانسه و تهران برپا شد . کوبا مستقل شد و انقلاب چین پیروزشد ، ویتنام توانست فرانسه را بزانو در آورد و در آفریقا حرکتهای آزادیخواهانه گسترش یافت. شعار آزادیخواهی و آزاد اندیشی همه جا بود. در بین مردم هم نماد آزادی لباس پوشیدن و انتخاب همسر برای زنان و مردان ، انقلاب جنسیتی و برجسته شدن نقش زنان در جامعه بود. مثلا در ایران تظاهرات عظیم دانشجویان علیه بالا بردن کرایه اتوبوس داخل شهری در تهران، ایجاد تفریح گاهایی که دختران و پسران جوان در آن همدیگر را ملاقات میکردند. موزیک پاپ، مینی ژوپ یا درست کردن موهای قشنگ مد شد، موزیک نقش ابراز احساسات انسانها شد. در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی ویتنام آزاد شد و نمادش رو آوری گسترده جوانان به سیاست و آزادیخواهی بود.
اکنون در فضای نظم نوین جهانی و فرهنگ ضد بشری نیولیبرالیسم مذهب دوباره قدرت گرفت و در ایران فاشیسم اسلامی سایه منحوس خودرا بر تار و پود جامعه گسترانده است،در اروپا مبارزه کردن علیه اسلام سیاسی را تحت نام نسبیت فرهنگی به حاشیه رانده اند. بالکان تقسیم شد، آفریقا دوباره در جنگهای مذهبی قرار گرفته، خاورمیانه در آتش و خون غوطه ور است فاشیستها علنا بر مسند قدرت برگشته اند. ریش دار شدن و ریش گذاشتن شده یک ترند جدید که خود ریش داشتن سمبل و نماد حواریون و فرهنگ ضد زن ومذهبی است . تسبیح و اوراد مذهبی سرزبانهاست، دف که یک ساز مذهبی است وارد موزیک ایران شده وآنرا هم ردیف ساکسیفون،گتار و..کرده اند. زنان سراپا پوشیده با فشار ترور و اختناق ، جوانها پسر با ریش گذاشتن حامل سنت و فرهنگ سیاه مذهبی شده اند. یعنی نماد داعشیان را با خود حمل میکنند. جای بسی تاسف است . از همه مهمتر این است که طبقه کارگر مبارز در ایران تلاش نمیکند با این نوع سنت مرز بندی کند و تحت نام اینکه تفرقه نیاندازند اجازه میدهند افکار و سنت جانوران مذهبی در اعتراضات و نوشته هایشان خودرا بنمایانند.
یکی از پایه های انقلاب و گسترش فرهنگ انقلابی در جامعه گسترش افکار مدرن و گسترش هویت طبقاتی در مبارزات طبقه کارگر آگاه است. بدون فرهنگ و اخلاق مدرن و انقلابی هیچ انقلابی به سرانجام نخواهد رسید. انقلاب کارگری یکی از ملزوماتش گسترش فرهنگ و مناسبات آزادیخواهانه و برابری طلبانه است نه سازش با افکار پوسیده و ضد بشری فاشیسم اسلامی حاکم در جامعه.
باید علیه این موج فاشیسم مذهبی /فرهنگی در جامعه ایستاد، باید ریش و دف و پوشیده بودن زنان و مردان را به سخره گرفت و باید به هر چی نماد فاشیستی /مذهبی است تف انداخت. چون بدون فرهنگ آزادیخواهانه و انقلابی انقلاب اجتماعی صورت نخواهد گرفت.
مرگ بر فاشیسم !
مرگ بر فرهنگ ضد انسانی مذهبی
اسماعیل مولودی ۲۸ اسفند ۱۳۹۷ خورشیدی
Esmail Moloudi Socionom & Samtalsterapeut Tel: 0046-704920349 www.emoloudi.blogspot.com
*****
ارسال به شبکه های اجتماعی
م. ت. |
یک کامنت از م. ت. در همین رابطه
اگر اشتباه نکنم تأسیس تارنمای «گزارشگران» همزمان بود با خیزشِ مدوّنِ جنبشی به نام «جمهوریخواهانِ دمکرات و لائیک»، یعنی حدود پانزده سال پیش. این تارنما در درازنای این مدت، هرگز از اشاعهی دمکراسی غافل نمانده و همواره، با تکیه بر حقوق زنان، کارگران و طبقات تحت ستم، و دفاع از آزادی و برابری، ندای آگاهیِ فرهنگی سر داده است؛ ندائی که خوانندگانِ آزادیخواه را سخت به آینده (آیندهای هرچند نامعلوم) امیدوار میکند. اینک، گرچه با نگاهی به 42 سال پیش، به یاد میآوریم که تمامیی نشانههای یک فرهنگ عقبمانده، توسط انقلابیون ما (پیر و جوان، چپ و راست) به جامعه تجویز میشد، و تازه به خود میآییم که شورش ما بر رژیم پیشین، نه به سبب مدرنیسمی بود که تجویز میکرد، بلکه به دو سبب وابستگی به امریکا و استبدادی بود که از جنبهی سیاسی بر ما روا میداشت؛ تازه درمییابیم که ورود انبوهانی از ما به صفِ «انقلابیون مذهبی» (چه در کنفدراسیون و چه در داخل ایران، چه زن و چه مرد، چه پیر و چه جوان)، اشتباهِ مهلکی بیش نبود. اینک، گرچه دیر است؛ گرچه بازگشت ممکن نیست؛ اما 42 سال در...
م. ت. ادامه کامنت |
اما 42 سال در پیشگاه زمان، در پیشگاه تاریخ، به مثابه لحظهای بیش نیست، حتا اگر زدودنِ نشانههای زیانبارِ 42 سال از فرهنگ مردم ایران، بیش از دو یا سه برابر زمان بخواهد؛ حتا اگر بیشتر زمان بخواهد، روزی- مانند امروز- فراخواهد رسید که اکثریتِ قاطع مردم ایران به آن میزان از درایت و ادراکی برسند که اینک نویسندگان و سردبیر تارنمای «گزارشگران» و سردبیر آن (بهروز سورن) رسیدهاند. نام بردن از این گونه متنهای آگاه و آگاهیدهنده در گزارشگران، فهرستِ درازدامنی را طلب میکند؛ اما در این فرصت کوتاه خوانندهام را به دو متن «انقلاب کارگری مستلزم فرهنگ مدرن است» نوشتهی اسماعیل مولودی و «هشت مارس و جبههی بزرگ گرایش کارگری و سوسیالیستی» نوشتهی کاوه دادگری رجوع میدهم.
م. ت.
3/ 21/ 2019= 1 فروردین 1398
