لشکرکشی دیپلماتیک
کنفرانس ورشو با موضوع «صلح و امنیت در خاورمیانه» در روزهای 13 و 14 فوریه 2019 با شرکت مقامهای 60 کشور جهان در سطح وزرای امور خارجه و پایینتر در پایتتحت لهستان برگزار گردید. حضور نتانیاهو نخست وزیر اسراییل و مایک پنس مهاون رئیس جمهور آمریکا و البته مایک پمپئو وزیر امور خارجه این کشور، نشانه اهمیت این کنفرانس برای دوکشور نامبرده است.
در عین حال به نظر میرسد که عدم شرکت دو عضوامضاء کننده توافق نامه برجام یعنی روسیه و چین بیشتر برای حفظ پرستیژ خود و نیز خودداری از عدم چالش ناگزیر با حضور گسترده شرکت کنندگان در این کنفرانس بوده است و دردی از رژیم را دوا نمیکند. هم چنان که به گفته نشریه نشنال اینترست کنفرانس ورشو ضعف کشورهای اروپایی و در نتیجه، سیاستهای بیفایده آنها در برابر اختلافات آمریکا و جمهوری اسلامی را برجسته میکند. دلیل عدم دعوت از رژیم برای شرکت در این کنفرانس توسط لهستان نیز معنا دار است. به گفته این مقام به سبب نوع برخورد جمهوری اسلامی به مسائل بینالمللی، از دعوت این کشور به کنفرانس خودداری شده است. این نیز نشانه دیگری از سطح نازل و بی اعتباری دیپلماسی رژیم در دوره اخیر میباشد.
کشورهای عربی در کنفرانس ورشو به همراه اسرائیل حضور دارند. تایمز اسرائیل میگوید این همنشینی از سال ۱۹۹۱ به این سو بی سابقه است. نخست وزیر اسرائیل گفته تهدید ایران، اسرائیل و کشورهای عربی را به هم نزدیک کرده است.
در مجموع میتوان بیان داشت که این گام دیپلماتیک توسط آمریکا و هم پیمانان خاورمیانهایاش، فشار بیشتری را در ماههای آینده بر مداخلهگری رژیم در کشورهای سوریه، عراق، یمن و جاهای دیگر وارد خواهد کرد و شرایط را برای تنگتر کردن حلقه محاصره و انزوای بیشتر رژیم در منطقه و نیز در سطح بینالملل تدارک خواهد دید. اگر این روند را در کنار خروج آمریکا از برجام و آغاز تحریمهای گسترده اقتصادی و مالی و نیز عکسالعمل محتاطانه طرفهای دیگر برجام در تدوین پروتکل اقدام مالی قرار دهیم آن گاه میتوان نتیجه گرفت که شکاف میان واقعیتهای جهان امروز با گزافهگوییها و کوتهبینیهای سیاسی رژیم تا همینجا به چه میزان حیرتآوری ژرفش و گسترش یافته است. مجموعه اظهارنظرهای مقامهای ارشد رژیم جمهوری اسلامی از ولیفقیه تا وزیر امور خارجه و رئیس ستاد مشترک و غیره از یکسو و آن چه که در روند این کنفرانس مشاهده شد نشانگر شکست دیپلماسی و سیاست خارجی رژیم و مداخلهگریها و فعالیتهای بی نتیجه و پرهزینه کار به دستان رژیم در حوزه خاورمیانه و بنابراین انزوای بیشازپیش آن در عرصه سیاستهای منطقهای و بینالمللی است.
مجموعه فرآیندهایی که همزمان با این رویداد در مناسبات و فعلوانفعالهای اقتصادی، سیاسی و نظامی در میان کشورهای حاضر در بحران سوریه، عراق، افغانستان، یمن در جریان است و نقش روسیه، ترکیه، عربستان، اسراییل و سایر نقشآفرینان این قلمرو پرتنش و جنگزده خاورمیانه، هیچکدام نشانهای از اقبال و رستگاری پرمشعشع و گزافهگوییهای دون کیشوت وار و مالیخولیایی مقامهای رنگارنگ سیاسی، نظامی، امنیتی و دستگاه حکومتی رژیم به دست نمیدهد. امری که روزبهروز با فلاکت، تیرهروزی و نابه سامانی میلیونی تودههای کارگر و زحمتکش ایران و نیز همطبقهایهایشان در کشورهای همسایه، و انباشت خسارتها و هزینههای مادی، انسانی و اخلاقی پرشمار برای مردم ایران و دودشدن داراییها و درآمدهای ملی همزمان با ارقام نجومی دزدیها و اختلاسهای روزانه عوامل و کارگزاران رژیم فاسد ولایت فقیه و حکومت اسلامی، آمیخته و ملازم آن است.
کاوه دادگری
18-02-2019 برابر 29 بهمن 1397